कविता– मनमोहन निलेकोलाई म कसरी राेजु

Posted on: 09 May, 2017

-महेन्द्र केसी 

इन्द्रेणी झै रंगिएको

चुनावी माहोल

तीन चार रंगहरू बाहेक

आँखाले छुट्टाउन सकेको छैन

किनकि

लुप्त छन् ती रंगहरू

केवल नाममा मात्रै सिमित बनेका छन्।

प्रष्ट देखिएका ती रंगहरू मध्ये पनि म कुन रोजु

अन्योलमा छु ।

चार तारा टल्किएको रातो,सेतो, हरियोे मिसिएको त्यो

समूह हिजोदेखि निरन्तर

त्यहि ठाउँमा छ

तर

त्यसको महत्त्व र फाईदा 

म र महरूले लिन सकेका छैनन्

किनकि टाढाको ताराको

उज्यालो

म र महरूको नजिक आउन सम्भव छैन

स्वयम् उसको लागि मात्र उपयोगी छ ।


रातो भित्र देखिने सुर्य

निकै चमकदार बनेको छ

तर त्यो सेतो सुर्यमा असिमित दागहरू छन्

एनजीओ पालेर लुट कच्चाइरहेको

त्यसमा,

प्रतिसोधको भावनाहरू कैद छन्

अरूको अस्तित्व अस्वीकार्य छ

असमनाता छ

एकलकाटे प्रवृत्ति छ

नजिक भए जसलाई पनि मस्म पार्ने 

योजनाहरू कैद छ

साँच्चि भनौ भने

समावेशिता

सहकार्य

समझदारी 

समृद्धि 

सफा मन छैन

किनकि 

त्यहि सुर्यले मनमोहन निलेको छ

उसको रगतको होली खेलेको छ

गुण्डा डनहरू 

पालेर एक्का बन्न खोजिरहेको छ ।

एनजिओले देश रित्ताएर

रातोचित्र चमकदार बनेको सुर्यको बास्तविकता यहि छ ।


रातो भित्र सेतो रङको वृत्त 

वृत्तभित्र 

हरदिन मेरो आमा र तमाम आमाले प्रयोग गर्ने हसियाँ

मेरा बा र तमाम बाहरूले प्रयोग गर्ने हथौड़ा कैद छ ।

गोलाकारले सिमा रेखा बनाएको छ

विश्वभरका

मेरो आमा र बा जस्तै

काम गर्नेहरूको झझल्को दिएको छ

जुन हसिया हथौड़ाले

मजदुर

संघर्ष

सहकार्य

समुन्नत

सुशासन

सुख

शान्ति 

समझदारी 

समधान

समावेशी 

सहयोग

समृद्धि

सम्पन्नशाली

सफलताको

झझल्को दिएको छ

तर

अधिकारलाई गोलाकार रेखाले सिमित तुल्याएको छ

स्वतन्त्रता हुन बन्देज लगाए जस्तो देखिएको छ ।


पहेंलो, निलो रंगमा अझै

निरङ्कुशता कायम छ

धर्मको नाममा 

कुर शासन लाद्नको लागि खोजिएको छ

त्यसैले म अझै अन्योलमा छु

म कुन रङ रोजु ! 


नागरिकता देखाएर

कसलाई प्रथामिकतामा राखु !

कालो फोटो टाँस्ने समय

लुप्त पारे रंगीन फोटो सहितको 

नागरिकता दिनेहरुलाई म रोजु  कि ?

रंगीन संसारको सपना देखाएर

म र मजस्तै लाखौ युवाहरुको 

सपनाहरुलाई कालो छायाँमा 

कैद गर्नेहरुलाई रोजु ।

आखिर रङ रङनै

रातो, पहेँलो र निलो 

उत्तिकै महत्वका छन् ।

आखिर म कुन रंगलाई रोजु ।


पर्वत ।


यस बिषयमा तपाइको प्रतिक्रिया...!