प्रगतिलाई ईन्जिनियर बनाउने सपना

Posted on: 12 Jun, 2017

प्रभात सुवेदी । जेठ २९, बर्दिया । 

हेलो ! तपाईं कहाँ हुनुहुन्छ ? यता आउनुस् न म अफिसबाट भर्खर आएको छु । यहाँ कोही सरहरु आउनुभएको छ, नानीलाई पनि लिएर आउनुस् । 

यो कुनै दम्पत्तीबीचको फोन वार्ता हो । बेबारिसे रुपमा भेटिएकी बालिकाको सेवामा अहोरात्र जुटेकी आफ्नी श्रीमतीलाई जिल्ला अस्पताल परिसरबाट फोन गरेर बोलाउँदै थिए उनका श्रीमान् । त्यतिबेला उनकी श्रीमती भने बालिकालाई गर्मी भएर यसो बाहिरतिर डुलाउन अस्पताल परिसरमा नै निस्किएकी थिईन् ।  

नौ दिन अघि जिल्लाको बारबर्दिया नगरपालिका वडा नं. ३ स्थित बबई नदिमा २०७१ सालको बाढीले बगाएर जिर्ण अवस्थामा रहेको कुसुम्बाघाटको पुलमुनी बेबारिसे रुपमा भेटिएकी बालिकालाई जिल्ला अस्पताल बर्दियामा उपचारका लागि ल्याइएको थाहा पाएदेखि नै उनको दैनिकी बदलिएको छ । 

बिहानैदेखि प्रगति (बालिकाको अस्पतालले राखिदिएको नाम)को स्यहार सुसार र सरसफाईमा विताउँछिन् उनी । खुशीको सिमा नै छैन उनको मुहार उज्यालो छ । कतै कतै शङ्का मिसिएको खुशी छचल्किरहेको स्पष्ट देखिन्थ्यो । प्रगतिलाई काखमा लिन पाएदेखि नै आफ्नो कोख भरिलो भएको अनुभुति गरिरहेकी छिन् उनी । दिनरात नभनीकन निरन्तर रुपमा निस्वार्थ सेवासुसारमा लागिरहेको आज लगातार आठ दिन भएको छ । अस्पतालमा नै छैठी गरिएपछि बालिकालाई लिनका लगि निकै उत्साहित देखिएकी छिन् भगवानपुर गाविस वडा नं. ७, कपिलवस्तुकी गितादेवी पाण्डे र वीरेन्द्र पाण्डे । 

विभिन्न सञ्चारमाध्यमहरुमा बालिकालाई लिन चाहने निःसन्तान दम्पतीहरुको खोजी सम्बन्धि समाचारहरु सम्प्रेषण भएपछि विभिन्न स्थानबाट धेरैको संख्यामा पाल्न चाहनेहरु अस्पताल, जिल्ला बाल कल्याण समिति, महिला तथा बालबालिका कार्यालयको सम्पर्कमा आएका छन् । यो समाचार तयार गर्ने शिलशिलामा अस्पताल पुग्दासम्म पनि बालिकालाई लिन चाहनेहरुको आगमन भैरहेको देखिन्थ्यो । तर यो कुरा थाहा पाउनेवित्तिकै पाण्डे दम्पतीले अस्पताल पुगेर बालिकाको अहोरात्र सेवामा जुटेका छन् । आफ्नी श्रीमतीको पाठेघरमा समस्या भएका कारण निःसन्तान रहेका पाण्डे दम्पत्तीले आत्मैदेखि नै बालिकालाई आफ्नै सन्तान बनाएर पाल्न चाहेको बताएका छन् । बालिकालाई कर्म दिएर सक्षम बनाउन आफूसँग सम्पत्ति र दिगो आय आर्जन भएको दम्पत्तीको भनाई छ ।

 बालिकाको साथमा पाण्डे दम्पत्ति

गीताका श्रीमान् विरेन्द्र कुमार पाण्डे विद्युत प्राधिकरण गुलरिया वितरण शाखामा कार्यरत कर्मचारी हुन् । उनी पनि कार्यालयको समय सकिने वित्तिकै अस्पतालमा आएर बालिकाको स्याहर सुसारमा श्रीमतीलाई सहयोग गर्ने गरेका छन् । ‘ल्याक्टो, स्यारलेस् खाँदै थिइन्, हिजोदेखि गाईको दूध खुवाउने गरेका छौँ, वीरेन्द्रले भने । 

शुरुका दिनमा बालिकासँगै सुत्दा रातमा निद्रा नै नलागेको र आजभोलि उनको स्वास्थ्य अवस्था पनि राम्रो छ रातमा निद्रा पनि परेको छ म पनि छोरीसँगै सुत्छु, गीतादेवी भन्छिन् । बालिकालाई छोरी बनाएर लालनपालन गर्नका लागि आवेदन पनि दिइसकेको पाण्डे दम्पत्ती बताउँछन् । यसरी रातदिन सेवा गरेपनि बालिका पाउने कुरामा ढुक्क भने छैनन् उनीहरु । हेरौं ! भाग्यमा भए पाइएला नभए त के गर्ने चित्त बुझाउनै प¥यो ! तर बालिकाको सेवा सुसार गरेको देख्दा निःसन्तान दम्पत्तीको माया बालिकाले र बालिकाको माया दम्पत्तीले पाएजस्तो देखिन्छ ।

 

गीतादेवी भन्छिन्, ‘जसरी पनि लिने प्रयास रहने छ मेरो मैले छोरी हैन राजकुमारी नै बनाउने सपना देखिसकेकी छु ।’ पढाउँछु, लेखाउँछु, सक्षम अनि योग्य र असल बनाउँछु । उनी भन्छिन्, ‘छोरीको के ईच्छा हुन्छ, तर भाइलाई त हामीले नै पढाएर ईन्जिनियर बनाइयो भने, यी छोरीलाई पनि ईन्जिनियर बनाउने सपना छ ।’

पाण्डे दम्पत्तीको आत्मैदेखिको रहर पूरा होस् । प्रगतिको साँच्चिकै प्रगति होस् । कामना । 


यस बिषयमा तपाइको प्रतिक्रिया...!